Πήρε τέσσερεις οικογένειες προσφύγων

Και αφού καλωσορίσαμε την άνοιξη,

Κάπου διάβασα την ακόλουθη εισαγωγή μιας διατριβής:

Τη νέα ολοκληρωμένη σειρά ΜΤ

Πάντα έτσι είναι και θα είναι, όσο υπάρχουν άνθρωποι.

Η σημερινή Πέμπτη έχει την ιδιαιτερότητα

Αυτό το εργόχειρο το έχω ονομάσει

Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα στο Βόλο,

Κατέβηκα γρήγορα γρήγορα

Το τρένο, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα

Όσα την πίεζαν ήθελε να τα απλώσει στον ήλιο,

Ο Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου Φυτόκου υποδέχεται

Ένα πρωί η μάνα μου -μένει στον επάνω όροφο-

Η Κυριακή αυτή ήταν από τις μέρες

Το απόγευμα της Κυριακής δεν ήταν ποτέ

Καθίστε ρε παιδιά καλά, γιατί τέχνη-τέχνη,

Το φως του ήλιου και η ζεστασιά που δίνει

Σίγουρα θα έχεις δει αυτά τα υπέροχα στενά

Εντάξει. Το μαγικό βουνό των Κενταύρων

«Να λυπάστε το έθνος

Το τρένο σταμάτησε στο σταθμό.

Την θυμάμαι σαν όνειρο και ως περίπτωση.

«Ο γέρος μου είναι από κάτω» έλεγε η

Το ονειρεύομαι τόσα χρόνια

Στις βόλτες μας στην παραλία του Βόλου